Kinderen

‘Ze zijn nog veel te klein, ze vinden het eng en ach, ze krijgen er nog heel weinig van mee.’

Dit hoor ik vaak als het gaat om kinderen meenemen naar een uitvaart. Een gemiste kans, want een overledene kan óók voor een kind van grote betekenis zijn, hoe jong dit kind ook is.

Voor ouders is een overlijden emotioneel, spannend en een beetje eng. Vaak weten ze zelf geen raad met hun eigen emoties en daardoor vergeten ze de kinderen of willen ze de kinderen geen verdriet doen. Dat verdriet óók bij het leven hoort, wordt dan vaak vergeten. Door kinderen niet te betrekken, krijgt een overlijden voor hen een andere betekenis en bestaat de kans dat emoties niet geuit worden. Of op een later moment, als je het niet verwacht.

Kinderen kunnen meer hebben dan dat wij als volwassenen denken. Zij gaan anders met emoties om. Zo zijn ze aan het voetballen en een paar seconden later kunnen zij jou het hemd van het lijf vragen over het overlijden van een dierbare. Het is belangrijk om altijd het gesprek aan te gaan met je kind en deze ook te betrekken bij de tijd die jullie te wachten staat. Ook als je zelf verdrietig bent. Juist dan. Je kind ziet dan dat verdrietig zijn kan en mag.

Maar hoe betrek ik mijn kind bij de uitvaart? Dat kan op veel verschillende manieren en is natuurlijk afhankelijk van de leeftijd van je kind. Wellicht is er een rol die je kind tijdens de uitvaart kan vervullen, bijvoorbeeld een kaarsje aansteken of de kist sluiten. Misschien wil het kind wel iets voorlezen. Of meebeslissen over de jurk die de overledene draagt.

Er zijn tal van mogelijkheden. Samen komen we er tijdens de week voorafgaand aan de uitvaart wel uit wat voor jouw kind een passende manier is om hen te betrekken bij het afscheid van een dierbaar persoon.

Herinneringstasje

Als er kinderen aanwezig zijn, dan krijgen zij van mij een zogenaamd herinneringstasje. In dit tasje zitten een aantal spullen (afhankelijk van de leeftijd) die kinderen kunnen helpen bij het verwerken van het verlies van een dierbare. Hierbij kun je denken aan kaarsenzakken, een fotolijstje, twee houten hartjes, zakdoekjes, kleurboekje en kleurtjes. Na het overlijden kunnen zij het tasje ook zelf vullen met blijvende herinneringen.

Fotoreportage

Het wordt steeds meer gedaan: foto’s maken. Het klinkt heel spannend en misschien stel je jezelf de vraag wie er ooit nog naar de foto’s zal kijken. Maar het gebeurt, bijvoorbeeld door (klein)kinderen. Soms zijn kinderen nog zo klein, dat ze zich weinig van de uitvaart kunnen herinneren. Ze gaan vragen stellen naarmate ze ouder worden en je hebt misschien niet overal meer een antwoord op omdat deze emotionele periode als rollarcoaster is ervaren. Het kan helpend zijn voor vragen en antwoorden, maar ook voor de verwerking om samen terug te kijken en herinneringen op te halen.