Pas kreeg ik een telefoontje. Chantal zou jij ons willen ondersteunen bij de dienst voor mijn vader?
Tuurlijk wil ik dat. Deze meneer was niet alleen vader, maar ook een lieve opa voor een meisje van drie.
Meneer was plotseling overleden. Zijn dierbare hebben onverwachts afscheid van hem moeten nemen. Als het voor zijn vrouw en dochter al geen rollercoaster is, hoe moet dat dan zijn voor een drie jarig meisje?
Verdriet kan ik als uitvaartbegeleider niet weg- of overnemen, hoe graag ik dat ook zou willen.
Maar hoe kunnen we dit kleine meisje laten weten dat opa er niet meer is en nooit meer terug komt?
Op het moment dat ik als uitvaartbegeleider mag ondersteunen, neem ik altijd een herinneringentasje mee. Voor dit lieve kleine meisje had ik het boekje van Woezel & Pip “dag lief muisje”, een troostknuffel en een beschermengeltje in een mooi sterrentasje.
Samen hebben we het tasje uitgepakt.
Uitgelegd dat de knuffel is voor als ze verdrietig is en opa mist, het engeltje dat opa er altijd is en Woezel & Pip om in een mooi verhaal uit te leggen wat er is gebeurt.
Ik kreeg een hele dikke knuffel.
De volgende dag vertelde haar mama dat ze met de knuffel is gaan slapen, het engeltje bij haar bed moest liggen en zij het boekje van Woezel _ Pip gelezen hebben. Ze was heel even verdrietig, maar zei: mama opa is altijd bij mij en als ik verdrietig ben heb ik een knuffel. Daarna ging zij weer liedjes zingen van K3 en dansen.
Verdriet kan ik niet wegnemen, maar wel een dikke knuffel geven!
