Pas was ik uitgenodigd voor een sprekersavond. Marc de Hond was aanwezig om zijn ervaringen te delen, over één van de grootste verandering in zijn leven. Super hoe Marc zijn ervaringen vertelde en hoe hij hierbij het publiek betrok.
Je krijgt steeds dezelfde vraag; hoe komt het dat je in een rolstoel zit? Wat is er gebeurt? Mensen gaan je ineens anders benaderen. En als klapper op de vuurpijl; je moet alles opnieuw leren. Een nieuwe dag structuur. Alles wat eerst vanzelf ging, moet je nu weer over nadenken.
Door zijn verhaal werd ik aan het denken gezet. (Al was dat natuurlijk ook de insteek van de avond)
Nabestaanden die net een dierbare verloren zijn of iemand die weet dat hij/ zij eerdaags komt te overlijden moet ook omgaan met verandering.
Ook zij krijgen steeds dezelfde vraag: Hoe is het met je?
Mensen stellen deze vraag uit goed fatsoen, maar willen eigenlijk het echte antwoord niet weten.
Op het moment dat je een dierbare bent verloren, gaat het gewoon k..! Je bent je structuur kwijt en een bepaald ritme.
Je denkt nog steeds dat iemand zo thuis komt, haalt te veel boodschappen en maakt te veel eten. Je dekt de tafel voor te veel personen etc etc. Kom je terug van een leuke dag of feestje……. kom je weer in de realiteit……… Je stapt in een leeg huis en er is dan niemand die aan je vraagt; hoe was het?
Door Marc ben ik me van één ding nog meer bewust geworden: Niet de vraag te stellen; hoe is het met je?
Want dan wordt iemand weer geconfronteerd en krijgt van binnen de reactie; wat denk je zelf????
Nu stel ik de vraag: Hoe was jouw dag?
Deze vraag geeft mensen de ruimte om hun verhaal te doen en dwingt mij om oprecht te luisteren.
Misschien willen zij vandaag vertellen dat ze een keer niet de tafel voor te veel personen hebben gedekt of juist hele gave schoenen hebben gekocht.
Ook dat hoort bij verandering!!!!!!
Niet alleen voor nabestaanden, maar ook voor mij als uitvaartbegeleider.
